گذر با گذرنامه علی علیه السلام

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

از «قیس بن حازم» روایت شده که: «ابوبکر با علی(ع) ملاقات کرد، پس ابوبکر به چهرۀ آن حضرت نگاه کرده و تبسم نمود، علی(ع) به او فرمود:  چرا تبسم می‏کنی؟  

گفت: شنیدم پیامبر اکرم(ص) می‏فرمود:   هیچ کس بر صراط نمی‏گذرد، مگر کسی که علی برایش گذرنامه صادر کرده باشد.»  

ﻏﺼﻪ ﺭﺳﻮﺍﻳﻲ

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺣﻤﺪ ﺟﺎﻣﻲ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﺎﻱ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ. ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺯﻧﻲ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ ﻛﻪ: ﺍﻱ ﻣﺮﺩ ﺍﺩﻋﺎﻱ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻧﻜﻦ. ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺳﻮﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ. ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺟﺰ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺆﺍﻟﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺪ.

ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﻔﺖ: ﺑﭙﺮﺱ ﺍﮔﺮ ﺳﺆﺍﻟﻲ ﺩﺍﺭﻱ، ﺗﺎ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻢ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﺁﻥ ﻣﻮﺭﭼﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﺒﻲ ﺁﻣﺪ، ﻧﺮ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻩ؟ ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﺳﺆﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﺪﺍﺷﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺳﺆﺍﻟﻲ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻧﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻩ.  ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﻧﻴﺎﺯﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻲ، ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻲ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ. ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺳﻮﺭﻩ ﻧﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ «ﻗﺎﻟﺖ ﻧﻤﻠﻪ» ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﭼﻪ ﻧﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﻩ. ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺟﻬﻞ ﺷﻴﺦ ﻭ ﺯﻳﺮﻛﻲ ﺯﻥ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ.

 ﺷﻴﺦ ﮔﻔﺖ: ﺑﮕﻮ ﺍﻱ ﺯﻥ ﺁﻳﺎ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﻳﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻭ؟ ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻲ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻱ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﻟﻌﻦ ﻛﻨﺪ. ﺯﻥ ﮔﻔﺖ: ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺁﻳﺎ‌ﺍﻡ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ؟ ﭘﺲ ﺷﻴﺦ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮕﻮﻳﺪ. ﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺭﺳﻮﺍﻳﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺷﺪ.  

-داستان های الغدیر: تجلی امیرمومنان علی علیه السلام  ﺍﻟﻐﺪﻳﺮ، ﺝ 11، ﺹ 395

-داستان های الغدیر: تجلی امیرمومنان علی علیه السلام

ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﺍﺯ ﻣﺮﻳﺾ

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺤﺪّﺛﻴﻦ ﻭ ﻣﻮﺭّﺧﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ:
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﺣﻠﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﯽ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﯽّ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﺍﺭﻗﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﻮﺍﻫﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ‌ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺪّﺗﯽ، ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﯽّ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﺃﺭﻗﻢ ﻣﺮﻳﺾ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﻭ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ.
ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺯﻳﺪ ﺑﻦ ﺍﺭﻗﻢ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺣﺒﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﻭﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻟﮕﻴﺮ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽّ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﯼ ﺯﻳﺪ! ﺁﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺎﻧﻊ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﺮﻁ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴّﺖ ﻭ ﺣﻖّ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ؛ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﻤﺎﺭﯼ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﻧﮑﻨﻴﻢ. ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﻫﺮﮐﺲ ﻣﺮﻳﻀﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺿﺎﯼ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺮﻳﺾ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺍﻟﻬﯽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻠﮏ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﯽ‌ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﺩ ﻭ ﺗﺤﻴّﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ؛ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ﮔﻴﺮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﺍﯼ ﺯﻳﺪ! ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﻴﻠﺘﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻟﻢ ﮔﺮﺩﺩ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻋﻴﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻡ. (1)

(1) ﻣﺴﺘﺪﺭﮎ ﺍﻟﻮﺳﺎﺋﻞ: ﺝ 2، ﺡ 3، ﺩﻋﺎﺋﻢ ﺍﻟﺎ ﺳﻠﺎﻡ: ﺝ 1، ﺹ 218، ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ: ﺝ 81، ﺹ 228، ﺡ 41